Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

Ποτέ, Βέβαια, Οκι, Ναι και Τίποτα

Αυτές είναι οι αγαπημένες λέξεις του γιού μου το καλοκαίρι του 2009.
Ξεκίνησε από το Πάσχα με την λέξη ποτέ. «Θες το γάλα σου»; τον ρωτούσε ευγενέστατη η υποψήφια νταντά από την Ρωσία. ΠΟΤΕ ήταν η απάντηση που την έστειλε στην Μόσχα. Το ΠΟΤΕ του Δημήτρη δεν ήταν ποτέ σκέτο. Συνοδεύονταν απο ένα εξίσου κατηγορηματικό ύφος που απομάκρυνε οποιονδήποτε τολμούσε να του κάνει ακόμα και την καλύτερη πρόταση πχ θες παγωτό. Απαντούσε πρώτα Ποτέ από κεκτημένη ταχύτητα και μετά το σκέφτονταν και έλεγε ένα γλυκό, ναι.

Η επόμενη φάση ήταν το Οκι. Κάποια μέρα μυστηριωδώς φύγαμε από την χώρα του Ποτέ για το πιο λογικό Οκι. Οκι, για το λούσιμο των μαλλιών, όκι για να βάλουμε ορό όταν η μυτούλα είναι συναχωμένη, όκι για να φάμε γιαούρτι κλπ. Οκι, όκι όκι!

Το ναι είναι άλλη μια αγαπημένη λέξη, όπως και το βέβαια. Για το τελευταίο δεν είμαι σίγουρη πως το δίχρονο βλαστάρι έχει κατανοήσει πλήρως το νόημα. «Ξέρεις τι είναι το καγκουρό;» Βέβαια, απαντά θριαμβευτικά το αστέρι.

Και τελευταία αρχισε ο έρωτας ο τρελλός με το τίποτα. «Τίποτε μαμά τίποτα» λέει σπαραχτικά μερικές φορές κλαίγοντας γοερά όταν βλέπει να του ανακοινώνω πως φεύγω για το γραφείο...