Με το Θήλαστρο στο Γραφείο (και ολονυχτίες κάθε μέρα!)

Ενα μήνα μετά την επιστροφή στο γραφείο τα πράγματα φαίνεται να μπαίνουν σε μια προσωρινή ρουτίνα. Το μωρό μου μέχρι στιγμής δεν αντιδρά κάθε φορά που φεύγω. Προσπαθώ κι εγώ να εφαρμόζω τον κανόνα που λέει να κάνεις έναν σύντομο αποχαιρετισμό και απλά, ανοίγεις την πόρτα και φεύγεις.
Επίσης ο χρόνος είναι ολοένα και λιγότερος για οτιδήποτε. Οποιος έχει μωρό όμως ξέρει πως έτσι κι αλλιώς η ζωή του είναι αποτέλεσμα επιλογών: α;ν έχεις μια ώρα ελεύθερη ΄μπορείς α) να κάνεις ένα μπάνιο με λούσιμο β) να πιείς ένα χαλαρό καφέ στο σπίτι με περιοδικά ή βιβλία γ) να χαζέψεις στην τηλεόραση, δ) να πας γυμναστήριο (αν και θελεις τουλάχιστον διωρο γι'αυτό), τελοσπάντων νομίζω πως αν είσαι χαζομαμά 30+ το τελευταίο που σκέφτεσαι (ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης) είναι να κάνεις ...δουλειές στο σπίτι.
Το μόνο παράξενο είναι το μωράκι μου ξυπνάει τη νύχτα συχνότερα απ'οτι όταν ήταν δύο μηνών! Την πρώτη εβδομάδα που είχα επιστρέψει στην δουλειά περάσαμε τρεις συνεχείς νύχτες με το μπέμπη να ξυπνάει καθέ μια ώρα ή να μένει ξύπνιος απο τη μία εως τις 5 το πρωί. Ομολογώ ότι τα χρειαστήκαμε όλοι. Και ο μπαμπάς, και η γιαγιά και ο παππούς που συμπτωματικά ήταν στο σπίτι. Οπως μου είπε όμως η σύμβουλος θηλασμού, το μωρό έχει ανάγκη να είναι αγκαλιά με την μητέρα του. Αν εσύ του το στερήσεις αυτό την ημέρα, τότε είναι πιθανό να το αναζητήσει τη νύχτα.
Υπάρχει και άλλη μια εκδοχή: το μωρό ενδόμυχα «ξέρει» ότι αραιώνοντας την συχνότητα του θηλασμού την μέρα υπάρχει κίνδυνος να μειωθεί το γάλα γι'αυτό ζητάει να θηλάσει και το βράδυ ώστε να διατηρείται το απόθεμα.

Πραγματικά δεν ξέρω τί ισχύει...Αυτό που ξέρω είναι ότι φτάσαμε στον εξίμησι μήνα και θηλάζουμε ακόμα παρ'οτι υπάρχουν βράδυα που ξυπνάει κάθε μία ώρα. Χτες το βράδυ ξύπνησε στη 1, μετά στις 5 και μετά στις εφτά παρά τέταρτο και κάναμε πάρτυ. Ομως χαλάλι του. Βλέπω το μωράκι μου να ζητάει αγκαλίτσα το βράδυ με τα ματάκια του κλειστά και μετά να πιάνει την θηλή με το στοματάκι του και να αφήνετε τρυφερά στην αγκαλιά μου και λοιώνω.
Απο την άλλη, ευτυχώς που υπάρχει η μαμά στο σπίτι και κοιμάμαι λίγο τα πρωινά. Στο γραφείο πάλι με το θήλαστρο είναι μια άλλη περιπέτεια. Υπηρξε φορά που απο το άγχος να βγάλω γάλα επι ένα τέταρτο δεν έβγαινε σταγόνα. Μια γυναίκα που βγάζει με το θήλαστρο στην δουλειά είναι λίγο αξιοπεριέργη εικόνα. Επίσης το να κουβαλάς το ψυγειακάκι και τα σύνεργα είναι ένα θέμα. Πάντως γενικά υπάρχει συμπάθεια.
Πάντως η μικρή μας τράπεζα γάλακτος οσο πάει και μειώνεται. Νομίζω πως θ'αντέξουμε
με αποκλειστικό θηλασμό ακόμα δύο εβδομάδες και μετά μάλλον θηλασμός και ένα γεύμα με έτοιμο...Ηλπιζα πως αντικαθιστώντας ένα γεύμα με την φρουτόκρεμα το πρωί και μια κρεατοχορτόσουπα το μεσημέρι το γάλα θα έφτανε για έναν χρόνο -αλλά βλέπω τα αποθέματα να μειώνονται στον καταψύκτη χωρίς να προλαβαίνω την αντικατάστασή τους. Και επίσης μετά το καλό ξεκίνημα, ο μπέμπης μου περισσότερο σουφρώνει τα χειλάκια στην θέα της φρουτόκρεμας και της κρεατοχορτόσουπας παρά καταπίνει με όρεξη.


(Πήγα και είδα ένα μωράκι οχτώ μηνών που πάσχει απο λευχαιμία και κάνει χημειοθεραπείες. Το έχουν εγκαταλείψει οι γονείς του. Ισως δεν έκανα καλά...Κάθε φορά που αγκαλιάζω το μικρό μου σκέφτομαι το προσωπάκι του...)


ΥΓ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΥΡΤΩ

Μυρτώ μου το πιστεύεις πως μόλις τώρα είδα το σχόλιό σου στις 8 Νοεμβρίου! Ευχαρίστως να σου δώσω το τηλέφωνο της συμβούλου θηλασμού, ελπίζω να μην είναι πολύ αργά, μόνο δώσε μου μου μια μέρα να ρωτήσω εάν επιθυμεί να δημοσιευτεί το κινητό της στο διαδίκτυο.