....και παθαίνει πανικό!
Η εξώπορτα κλειστή κι ο Δημήτρης άφαντος. Ωσπου ακούει μια φωνούλα σα νιαούρισμα απ'έξω. Ανοίγει με την ψυχή στο στόμα την πόρτα και βλέπει τον 15μηνο να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια! Δείχνει λιγάκι τρομαγμένος αλλά συνεχίζει ακάθεκτος.
Εμείς τα χρειαστήκαμε.
Πόσο χρειάζεται για να συμβεί το «κακό»; Δευτερόλεπτα. Ομως άλλο να το διαβάζεις στα εγχειρίδια κι άλλο να το ζεις. «Συνέβη κάτι κωμικοτραγικό» ήταν το σχόλιο του Στάθη ο οποίος αντιμετωπίζει με παροιμοιώδη ψυχραιμία ότι συμβαίνει.
Η ιστορία των δευτερολέπτων έχει ως εξής: Το σπίτι έχει δύο εισόδους. Έκείνη τη μέρα βγήκαμε απο αυτή που χρησιμοποιούμε σπανιότερα. Είχαμε ξεχάσει όμως τα κλειδιά επάνω. Παιρνω την μαμά στο κινητο για να τα πετάξει απο το μπαλκόνι. Ομως περνάνε, πέντε, περνάνε δέκα λεπτά και δεν υπάρχει καμμία κίνηση. Καλώ ξανά στο σταθερό αλλά δεν απαντάει κανείς. Υποψιάζομαι ότι η μαμά θα έχει πάει στο άλλο μπαλκόνι. Ομως τι κάνει τόση ώρα; Ο Στάθης ανεβαίνει πάνω για να δει τι γίνεται.
Τι έχει συμβεί. Η γιαγιά βρίσκει τα κλειδιά και απο κεκτημένη ταχύτητα πάει στο μπαλκόνι της εισόδου που χρησιμοποιούμε καθημερινά. Ομως διαπιστώνει ότι α) εμείς δεν είμαστε εκεί και β) ο Δημήτρης δεν την ακολουθεί ως συνήθως.
Μπαίνει στο σπίτι, τον φωνάζει και τίποτα! Ψάχνει κάθε γωνιά. Ωσπου ακούει την φωνούλα ...νιαούρισμα απ τον διάδρομο.
Ο μικρός έχει τεντωθεί κι έχει ανοίξει μόνος του το χερούλι και βγήκε στην σκάλα η οποία οδηγεί και σε επάνω και σε κάτω διαμέρισμα και είναι και απότομη! Ομως η πόρτα έκλεισε απ το ρεύμα κι έμεινε απ έξω. Βγαίνει έντρομη (η γιαγιά) στην σκάλα και η πόρτα ...κλεινει ξανά κλειδώνοντάς τους και τους δύο απ έξω!
Εκεί τους βρήκε ο Στάθης.
Ηθικό δίδαγμα: Ποτέ μην υποτιμάς ένα μωρό. Πάντα υπάρχει η πρώτη φορά για όλα τα πράγματα. Μόνο που εσύ δεν το ξέρεις!
Δευτέρα 25 Αυγούστου 2008
Κυριακή 24 Αυγούστου 2008
Μπαμπά, μπαμπάαααα, μπαααμπαα!
Μα γιατί όλα λένε μπαμπά?
Ξεκινήσαμε να μιλάμε ενώ είμασταν διακοπές στην Τήνο. Α, φέτος οργανωθήκαμε, δεν αφήσαμε τίποτα στην τύχη. Ψάξαμε και ελέγξαμε κάνοντας ένα διήμερο αστραπή του Αγίου Πνεύματος, το ξενοδοχείο που θα μέναμε. Και το βρήκαμε. Λέγεται «Ακτή Αιγαίου» βρίσκεται στην μία άκρη της υπέροχης παραλίας του Αγίου Σώστη σε μια περιοχή που λέγεται Λαούτι ή Σκυλαντάρ. Διόροφα σπιτάκια, τα μπροστινά με θέα την θάλασσα, φροντισμένα, λειτουργικά, εν τάξει χωρίς καμμιά ιδιαίτερη αισθητική ταυτότητα όμως πραγματικά δεν σου χρειάζεται. Γιατί όλα βρίσκονται σε έναν εξίσου ωραίο περιβάλλοντα χώρο απο καθαρή τσιμεντοκονία (αυτό σημαίνει ανεμπόδιστη κίνηση για μωρά, καρότσια, παιδιά κλπ κλπ) με ελάχιστα πεζουλάκια και καθόλου σκαλάκια, με πισίνα αν προτιμάτε, και την θάλασσα ΣΤΑ 20 ΜΕΤΡΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕΣΟΛΑΒΕΙ ΔΡΟΜΟΣ! Και τι θάλασσα! Αμμουδιά μέσα έξω με ξαπλώστρες-ομπρέλες, και ανοιχτό καφέ όλη μέρα και εστιατόριο-ταβερνάκι με θέα θάλασσα να πηγαίνεις με το μαγιό για να τρως παστίστιο το μεσημέρι ή ψαράκια το βράδυ, με πάρκινγκ κι ολα αυτά, δηλαδή ότι προσφέρουν τα resort, all inclusive των 250-300 ευρώ την ημέρα με 85 ευρώ το δίκλινο για την σαιζόν Ιούλιος-Αύγουστος!
Καταφέραμε απο τον Ιούνιο να κλείσουμε ένα δίκλινο με θέα θάλασσα. μας έφεραν κι ένα ωραίο παρκοκρέβατο.
Το βάλαμε στην γωνία δίπλα στην μπαλκονόπορτα.
Το πρωί που ξύπναγε ο Δημήτρης γύρω στις 6.30-7.00, τράβαγε αγουροξυπνημένος την κουρτίνα και χάζευε την θάλασσα, και την πισίνα. Μετά ξυπνάγαμε σιγά σιγά, πίναμε το γάλα, και ετοιμαζαμε πρωινό, φρυγανιες σικαλεως με ελάχιστο βούτυρο και λίγη γραβιέρα.
μετά κατεβαίναμε στο λιμάνι για να δούμε τις βαρκούλες, χαζεύαμε τα ψάριοα που πούλαγαν στις τράτες, φαγητό σε κάποιο ταβερνάκι στα χωριά του νησιού, μετά νανάκια, και το απόγευμα θάλασσα μέχρι τις 8 και μετά πάλι βόλτα και νάνι.
Ε, κάπως έτσι μετά απο λίγες μέρες το μωρό μας έγινε ένα αντράκι που τώρα είναι 15 μηνών, και αιστάνθηκε ασφάλεια και για πρώτη φορά κοιμάται απο τις 9.30 το βράδυ μέχρι τις 7.30 το πρωί, πίνει μόνος του το γάλα στην κούνια και μετά ...ξανακοιμάται μέχρι 9-9.30!
Και είπε και μπαμπά!
Με την γνωστή παιδική φωνούλα που σε κάνει να λοιώνεις...Μπαμπάαααα...τον ακους και είναι σα να καταπίνεις ζεστή μηλόπιτα με παγωτό.
καλά δεν παραπονιέμαι. Λέει κι ένα μαμά...με το ίδιο ύφος που και που!
Ξεκινήσαμε να μιλάμε ενώ είμασταν διακοπές στην Τήνο. Α, φέτος οργανωθήκαμε, δεν αφήσαμε τίποτα στην τύχη. Ψάξαμε και ελέγξαμε κάνοντας ένα διήμερο αστραπή του Αγίου Πνεύματος, το ξενοδοχείο που θα μέναμε. Και το βρήκαμε. Λέγεται «Ακτή Αιγαίου» βρίσκεται στην μία άκρη της υπέροχης παραλίας του Αγίου Σώστη σε μια περιοχή που λέγεται Λαούτι ή Σκυλαντάρ. Διόροφα σπιτάκια, τα μπροστινά με θέα την θάλασσα, φροντισμένα, λειτουργικά, εν τάξει χωρίς καμμιά ιδιαίτερη αισθητική ταυτότητα όμως πραγματικά δεν σου χρειάζεται. Γιατί όλα βρίσκονται σε έναν εξίσου ωραίο περιβάλλοντα χώρο απο καθαρή τσιμεντοκονία (αυτό σημαίνει ανεμπόδιστη κίνηση για μωρά, καρότσια, παιδιά κλπ κλπ) με ελάχιστα πεζουλάκια και καθόλου σκαλάκια, με πισίνα αν προτιμάτε, και την θάλασσα ΣΤΑ 20 ΜΕΤΡΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕΣΟΛΑΒΕΙ ΔΡΟΜΟΣ! Και τι θάλασσα! Αμμουδιά μέσα έξω με ξαπλώστρες-ομπρέλες, και ανοιχτό καφέ όλη μέρα και εστιατόριο-ταβερνάκι με θέα θάλασσα να πηγαίνεις με το μαγιό για να τρως παστίστιο το μεσημέρι ή ψαράκια το βράδυ, με πάρκινγκ κι ολα αυτά, δηλαδή ότι προσφέρουν τα resort, all inclusive των 250-300 ευρώ την ημέρα με 85 ευρώ το δίκλινο για την σαιζόν Ιούλιος-Αύγουστος!
Καταφέραμε απο τον Ιούνιο να κλείσουμε ένα δίκλινο με θέα θάλασσα. μας έφεραν κι ένα ωραίο παρκοκρέβατο.
Το βάλαμε στην γωνία δίπλα στην μπαλκονόπορτα.
Το πρωί που ξύπναγε ο Δημήτρης γύρω στις 6.30-7.00, τράβαγε αγουροξυπνημένος την κουρτίνα και χάζευε την θάλασσα, και την πισίνα. Μετά ξυπνάγαμε σιγά σιγά, πίναμε το γάλα, και ετοιμαζαμε πρωινό, φρυγανιες σικαλεως με ελάχιστο βούτυρο και λίγη γραβιέρα.
μετά κατεβαίναμε στο λιμάνι για να δούμε τις βαρκούλες, χαζεύαμε τα ψάριοα που πούλαγαν στις τράτες, φαγητό σε κάποιο ταβερνάκι στα χωριά του νησιού, μετά νανάκια, και το απόγευμα θάλασσα μέχρι τις 8 και μετά πάλι βόλτα και νάνι.
Ε, κάπως έτσι μετά απο λίγες μέρες το μωρό μας έγινε ένα αντράκι που τώρα είναι 15 μηνών, και αιστάνθηκε ασφάλεια και για πρώτη φορά κοιμάται απο τις 9.30 το βράδυ μέχρι τις 7.30 το πρωί, πίνει μόνος του το γάλα στην κούνια και μετά ...ξανακοιμάται μέχρι 9-9.30!
Και είπε και μπαμπά!
Με την γνωστή παιδική φωνούλα που σε κάνει να λοιώνεις...Μπαμπάαααα...τον ακους και είναι σα να καταπίνεις ζεστή μηλόπιτα με παγωτό.
καλά δεν παραπονιέμαι. Λέει κι ένα μαμά...με το ίδιο ύφος που και που!
Κυριακή 17 Αυγούστου 2008
Διακοπές στην Αθήνα: κι όμως είναι δυνατό!
Γυρίσαμε.
Οχι μαυρισμένοι, όχι αδυνατισμένοι, όχι αλατισμένοι όσο παλιά αλλά πολύ ευτυχισμένοι! Ενας μήνας μαζί όλο το 24ωρο είναι ευτυχία. Εξουθενωτική μεν αλλά ευτυχία. Ο Δημήτρης γίνεται αντράκι. Ξεσσαλώσαμε με κάθε έννοια του όρου. (όποιος θέλει να πάει Τήνο με παιδί το συνιστούμε ανεπιφύλακτα και θα ακολουθήσει και σχετικό σημείωμα).
Γυρίσαμε τέσσερις μέρες πριν λήξει η άδεια. Με το δίλημμα: και τώρα κάθεσαι Αθήνα τον 15αύγουστο ή την κοπανάς?
Επιλέξαμε το πρώτο και δεν το μετανοιώσαμε.
Χρήσιμα Τιπς
-Η παιδική χαρά πίσω από του Μωραϊτη. Καθαρή, ασφαλής και το κυριότερο με αρκετό ελεύθερο χώρο για να τρέξουν τα παιδιά. Μειονέκτημα ότι κλείνει στις 8.30 το βράδυ (για όσους έχουν παιδιά-κουκουβάγιες, γιατί για τα δικά μας που είναι ..κόκκορες το ωράριο είναι μια χαρά!)
-Βόλτα στο ...Avenue! Ναι, σωστά διαβάσατε το εμπορικό κέντρο επι της Κηφισίας δίπλα στο Media Markt. Πολύ «ανθρώπινο» για εμπορικό κέντρο με λίγα σχετικά μαγαζιά, δωρεάν πάρκινγκ, με χώρο για να τρέξουν τα μπομπιράκια ανάμεσα στα μαγαζιά, κυλιόμενους ιμάντες για το καρότσι, και στον πρώτο όροφο ένα μίνι παιδότοπο που μετά τις 6 το απόγευμα είναι σούπερ για τα μικρά και τους γονείς.
-Πεζόδρομος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου + Ηρώδειο. Τον Αύγουστο δεν έχει παραστάσεις. Η απόλυτη ατμοσφαιρική βόλτα (με το καρότσι, ώστε όταν κουραστεί να μην το κουβαλάτε αγκαλιά). Ανεβαίνεις τον πεζόδρομο χαλαρά, ακους τον μουσικό με το τσέλο στο ύψος του Μουσείου της Ακροπόλεως, διαπιστώνεις πόσο όμορφα είναι τα δύο οικήματα που το «κρύβουν» απο τον ιερό Βράχο, (προσωπικά ψηφίζω υπέρ της κατεδαφίσεως ή μετακομίσεως τους αν υπάρχει τεχνικά εφικτός τρόπος), φτάνεις στο Ηρώδειο και εκεί είναι ο τέλειος παιδότοπος! Το μωρό σου τρέχει, μπουσουλάει ευτυχισμένο στην μαρμάρινη είσοδο. Αν διψάσει υπάρχει ωραία μαρμάρινη βρύση με δύο κρουνούς (να έχετε μαζί σας ποτηράκι) στην οποία κάνουν μπάνιο και τα περιστέρια.
-Φάληρο. Η απόλυτη βόλτα το βράδυ της πανσελήνου! Προβληματικό το πάρκινγκ. Εξυπηρετικό το τραμ αν σας βολεύει, κατεβαίνεις μπροστά στην είσοδο μιας απο τις ωραιότερες παιδικές χαρές της Αθήνας (μετά την στάση Τροκαντερό).
Βλέπεις την δύση πίσω απο την καστέλλα. Το μωρό σου ακούει τα κυματάκια και μυρίζει το θαλασσινό αεράκι. Στο τέλος της βόλτας εκεί που είναι το στρογγυλό κτίριο στο Φάληρο ζει μια οικογένεια με γάτες τις οποίες υιοθέτησαν κάτοικοι της περιοχής. Τα γατάκια μαθαίνουν ισοροπία πάνω στα βράχια που κόβουν την ορμή των κυμάτων και κοιτάζουν με περιέργεια τους σκύλους, τα παιδάκια και τους υπόλοιπους που κάνουν βόλτα με πατίνια, ποδήλατα, καρότσια ή τα πόδια τους. Μην το χάσετε (με πανσέληνο ή χωρίς)
Οχι μαυρισμένοι, όχι αδυνατισμένοι, όχι αλατισμένοι όσο παλιά αλλά πολύ ευτυχισμένοι! Ενας μήνας μαζί όλο το 24ωρο είναι ευτυχία. Εξουθενωτική μεν αλλά ευτυχία. Ο Δημήτρης γίνεται αντράκι. Ξεσσαλώσαμε με κάθε έννοια του όρου. (όποιος θέλει να πάει Τήνο με παιδί το συνιστούμε ανεπιφύλακτα και θα ακολουθήσει και σχετικό σημείωμα).
Γυρίσαμε τέσσερις μέρες πριν λήξει η άδεια. Με το δίλημμα: και τώρα κάθεσαι Αθήνα τον 15αύγουστο ή την κοπανάς?
Επιλέξαμε το πρώτο και δεν το μετανοιώσαμε.
Χρήσιμα Τιπς
-Η παιδική χαρά πίσω από του Μωραϊτη. Καθαρή, ασφαλής και το κυριότερο με αρκετό ελεύθερο χώρο για να τρέξουν τα παιδιά. Μειονέκτημα ότι κλείνει στις 8.30 το βράδυ (για όσους έχουν παιδιά-κουκουβάγιες, γιατί για τα δικά μας που είναι ..κόκκορες το ωράριο είναι μια χαρά!)
-Βόλτα στο ...Avenue! Ναι, σωστά διαβάσατε το εμπορικό κέντρο επι της Κηφισίας δίπλα στο Media Markt. Πολύ «ανθρώπινο» για εμπορικό κέντρο με λίγα σχετικά μαγαζιά, δωρεάν πάρκινγκ, με χώρο για να τρέξουν τα μπομπιράκια ανάμεσα στα μαγαζιά, κυλιόμενους ιμάντες για το καρότσι, και στον πρώτο όροφο ένα μίνι παιδότοπο που μετά τις 6 το απόγευμα είναι σούπερ για τα μικρά και τους γονείς.
-Πεζόδρομος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου + Ηρώδειο. Τον Αύγουστο δεν έχει παραστάσεις. Η απόλυτη ατμοσφαιρική βόλτα (με το καρότσι, ώστε όταν κουραστεί να μην το κουβαλάτε αγκαλιά). Ανεβαίνεις τον πεζόδρομο χαλαρά, ακους τον μουσικό με το τσέλο στο ύψος του Μουσείου της Ακροπόλεως, διαπιστώνεις πόσο όμορφα είναι τα δύο οικήματα που το «κρύβουν» απο τον ιερό Βράχο, (προσωπικά ψηφίζω υπέρ της κατεδαφίσεως ή μετακομίσεως τους αν υπάρχει τεχνικά εφικτός τρόπος), φτάνεις στο Ηρώδειο και εκεί είναι ο τέλειος παιδότοπος! Το μωρό σου τρέχει, μπουσουλάει ευτυχισμένο στην μαρμάρινη είσοδο. Αν διψάσει υπάρχει ωραία μαρμάρινη βρύση με δύο κρουνούς (να έχετε μαζί σας ποτηράκι) στην οποία κάνουν μπάνιο και τα περιστέρια.
-Φάληρο. Η απόλυτη βόλτα το βράδυ της πανσελήνου! Προβληματικό το πάρκινγκ. Εξυπηρετικό το τραμ αν σας βολεύει, κατεβαίνεις μπροστά στην είσοδο μιας απο τις ωραιότερες παιδικές χαρές της Αθήνας (μετά την στάση Τροκαντερό).
Βλέπεις την δύση πίσω απο την καστέλλα. Το μωρό σου ακούει τα κυματάκια και μυρίζει το θαλασσινό αεράκι. Στο τέλος της βόλτας εκεί που είναι το στρογγυλό κτίριο στο Φάληρο ζει μια οικογένεια με γάτες τις οποίες υιοθέτησαν κάτοικοι της περιοχής. Τα γατάκια μαθαίνουν ισοροπία πάνω στα βράχια που κόβουν την ορμή των κυμάτων και κοιτάζουν με περιέργεια τους σκύλους, τα παιδάκια και τους υπόλοιπους που κάνουν βόλτα με πατίνια, ποδήλατα, καρότσια ή τα πόδια τους. Μην το χάσετε (με πανσέληνο ή χωρίς)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
