Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2007

Τα πειράματα

Να διαβάζει κανείς ή να μην ...διαβάζει; Ιδού η απορία!
Το διάβασμα επιστημονικών εγχειριδίων γύρω από το μεγάλωμα ενός μωρού είναι αυτονόητο, ειδικά για τις μαμάδες άνω των 30. Αλλωστε σε τι θα διαφοροποιηθούμε από την γενιά των μαμάδων μας που μας μεγάλωσε λίγο πολύ με το ένστικτο και τις παραδόσεις από γενιά σε γενιά;
Λέει για παράδειγμα η πεθερά μου: μα καλά δεν το λυπάσαι που κλαίει; Που βασανίζεται αφού βγάζει δοντάκια; Εμείς βάζαμε λίγο ούζο σε βαμβάκι πάνω στο ούλο και ηρεμούσε.
Κι εσύ γυρνάς με ...ύφος χιλίων καρδιαναλίων και λες έντρομη: Ούζο; Δηλαδή αλκοόλ; Μας είναι δυνατόν! Ποτέ!
Μετά η μαμά σου σου λέει: βρε παιδί μου μήπως το έχεις κακομάθει όλη την ώρα αγκαλιά;
Κι εσύ κραδαίνεις το σχετικό εγχειρίδιο «πως να νοιώσει ασφάλεια το μωρό σας» και την κατατροπώνεις λέγοντας πως μέχρι τον τρίτο μήνα το μωράκι θέλει συνέχεια αγκαλιά για να νοιώσει ασφάλεια. Απο τον έκτο και μετά μπορείς να αρχίσεις να το αφήνεις πολύ ώρα κάτω.
Κάπως έτσι λοιπόν μια ωραία μέρα διαβάζω για τον έκτο μήνα (στον οποίο μόλις μπήκαμε) το εξής: «Το μωρό σας σε αυτή την ηλικία θα πρέπει να κοιμάται χωρίς διακοπή όλο το βράδυ. αν δεν το έχει κατακτήσει τότε σημαίνει ότι ξυπνάει όχι γιατί πεινάει, αλλά γιατί έχει συνηθίσει να ξυπνάει αφού ξέρει ότι υπάρχει πάντα κάποιος πολύ πρόθυμος (εσείς) που θα τρέξει αμέσως να το πάρει αγκαλίτσα και να του δώσει γάλα. Για να το κόψει υπάρχουν δύο τρόποι. Η να το αφήνεις να κλαίει συνέχεια και να μην πλησιάσεις καθόλου στην κούνια μέχρι να κοιμηθεί μόνο του, ή να το πλησιάζεις και να το καθησυχάζεις κάθε λίγο, αλλά να το αφήνεις να κλαίει».
Σαν θεωρία δεν μου φάνηκε άσχημο. Αλλωστε τα περισσότερα βιβλία σχετικά με τα μωρά γράφουν ότι από τους έξι μήνες περίπου τα μωρά αρχίζουν να χειραγωγούν τους γύρω τους, αρχίζουν να μεταμορφώνονται σε μικρούς τυρράνους που ...βασανίζουν όλο τον κόσμο!
Το πρώτο βράδυ ο μπέμπης κατά τις 4 τα ξημερώματα άρχισέ να βγάζει τις γνωστές μικρές κραυγούλες. Αποφάσισα «ή τώρα ή ποτέ». Απαγόρευσα στον Στάθη και την μαμά μου (που ανέλαβε τελικά να φροντίζει το μωράκι μας) να πλησιάσουν και τυλίχτηκα ξανά στην κουβέρτα ακούγοντας τον λατρεμένο μου να κλαίει σπαραχτικά...Εκλαψε για μία ώρα μέχρι που πράγματι κοιμήθηκε. Ωτσόσο δεν ήμουν χαρούμενη, αλλά μέσα στις τύψεις...ομως αφού το λένε τόσα βιβλία δεν θα είναι σωστό;
Την άλλη μέρα το μωράκι μου έφαγε δικό μου γαλατάκι από το μπιμπερό για να πάρει μια καλή ποσότητα πριν κοιμηθεί στο στήθος μου, και κοιμήθηκε. Ξύπνησε ξανά, αλλά αυτή την φορά στις 5.00 το πρωί. Τώρα μπερδεύτηκα λίγο. 5.00 είναι βράδυ ή ξημερώματα; Μήπως το μωράκι μου πείνασε από τις 10.30 που είχε το τελευταίο του γεύμα ή το κάνει για μας χειραγωγήσει;
Δύσκολα πράγματα. Αλλά αφού το γράφουν τα βιβλία; Τον αφήνω λοιπόν να κλαίει μέχρι τις 6.30! Εκείνη την ώρα όμως πια ήταν πρωί. Ε, τι να κάνω; Τον πήρα αγκαλίτσα, τον έβαλα στο στήθος για να φάει και το μωράκι μου κοιμήθηκε.
Ομως κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Μιλώντας με την σύμβουλο θηλασμού αναθεώρησα απόψεις.

(συνεχίζεται)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου μαμα ετων 37, ειμαι η Μυρτω, μαμα ετων 34, σου είχα στειλει ενα σχολιο, δεν ξερω αν το έλαβες! Εχω τον ίδιο προβληματισμο με σενα, η κορη μου είναι 3 μηνων και συνηθως κοιμαται ολη τη νυχτα αλλα όταν ξυπναει δεν ξερω αν πρεπει να προσπαθησω να την ξανακοιμησω η να την θηλασω κατευθειαν...περιμενω τη συνεχεια!!! Στο προηγουμενο σχολιο σου εγραφα οτι ειχα και εγω μαια την Περμα και με βοηθησε πολυ...