ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΑΚΡΙΑ ΓΙΑ 12 ΩΡΕΣ

Αύριο, δηλαδή σε μισή ώρα, το μωρό μου γίνεται πέντε μηνών. Μου φαίνεται ήδη απίστευτο. απίστευτο πως κατάφεραν να συλλάβω, να κυοφορήσω, να γεννήσω και να θηλάσω ένα μωράκι. Αλλά και πάλι, όπως λέει ο άντρας μου και η φίλη μου η Κάτια μητέρα δύο κοριτσιών 23 και 17 χρονών, «σταμάτα να λες πάλι βλακείες. Εκατομμύρια γυναίκες σ'ολο τον κόσμο τα καταφέρνουν, τα καταφέρνουν οι γυναίκες στην Αφρική που λιμοκτονούν και δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη και μιλάμε κι εμείς;».

Κάθε φορά που το ακούω αυτό επανακτώ την επαφή με την πραγματικότητα. Κάπως σα να γειώνομαι ξανά και βλέπω με ισορροπία τα πράγματα. Όμως βρε παιδί μου, όταν γίνεσαι μαμά στα 37 ίσως τα πράγματα να μην είναι τόσο απλά. Η μήπως εμείς τα κάνουμε έτσι;


Επιστροφή στη δουλειά


Σε κάτι παραπάνω από δύο εβδομάδες επιστρέφω στο γραφείο. Με ανάμικτα συναισθήματα. Εν τω μεταξύ η έλευση της μαμάς μου στο σπίτι έλυσε το βασικό θέμα: ποιος θα φροντίζει το μωρό. Η παρουσία της λειτούργησε αγχολυτικά για όλους. Χάρηκα τόσο πολύ που τα πάει καλά με το μωρό. Χάρηκα ειλικρινά και είχα άγχος γιατί καθόλου δεν πιστεύω πως η ιδιότητα της γιαγιάς σε κάνει αυτόματα καλή νταντά. Όπως και η ιδιότητα της μαμάς. Ξέρω νέες μαμάδες που τιμωρούν το μικρό τους με χαστούκια εντελώς άδικα. Βλέπω γονείς στο δρόμο που βάζουν μωρά σαν σάντουιτς ανάμεσά τους επάνω σε μηχανάκι. Έχω δει γυναίκες να αδιαφορούν πλήρως για τις ανάγκες του μωρού τους που το χρησιμοποιούν ως αξεσουάρ φωτογράφισης. Τέλος πάντων. Χάρηκα που η μαμά μου τα πάει καλά με το μωρό, που τα καταφέρνει, και μάλιστα μ'εναν τρόπο φυσικό. Τον κανακεύει και του βάζει όριο με μια γλυκιά αυστηρότητα που θαυμάζω, τον φροντίζει τρυφερά και υπομονετικά. Ακόμα και τις στιγμές που εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά.
Χθες κάναμε το μεγάλο τεστ:


Δώδεκα ώρες μακριά

...από το μωρό μου για πρώτη φορά. Με πολύ άγχος. Επέλεξα να το κάνω τώρα γιατί πριν επιστρέψω στην καριέρα πρέπει να σιγουρευτώ πως όλα εξελίσσονται ομαλά όταν κλείνω την πόρτα πίσω μου. Κίνηση πρώτη: Το φαγητό του. Πόσο γαλατάκι βγάζουμε από την κατάψυξη; Για αρχή επιλέγω 4 μπουκαλάκια, από 100 έως 150 ml το καθένα. Κοιτάζω τις επικέτες. Το πρώτο γράφει 15 Ιουλίου. Κρατάω τα μπουκαλάκια στο χέρι και μου' ρχεται να βάλω τα κλάματα. Γυρίζω τρεις μήνες ακριβώς πίσω. Το μωρό μου είναι δύο μηνών κι εγώ ξυπνάω για το ταΐσω κάθε δύο ώρες το βράδυ. Έχει καύσωνα και είμαι μόνη μαζί με το σκύλο στο σπίτι. Σ'αυτή την περίοδο είμαι κάτι σαν μαμά-ζόμπι. Ζω ένα όνειρο με το μωράκι μου αγκαλιά όμως υπήρξε μέρα που έβαλα τα κλάματα, μόνη στο σπίτι γιατί ήθελα απελπισμένα να κάνω ντους και το μωράκι μου ήθελε να είναι συνέχεια αγκαλιά.
Η μαμά μου και τώρα με μαλώνει που το «έμαθα αγκαλιά», όμως εγώ δεν μετανιώνω Όσο θέλει αγκαλιά θα την έχει.
Θυμάμαι το άγχος για το αν θα έχω αρκετό γάλα για να δημιουργήσω την μικρή μου τράπεζα γάλακτος. Κι όμως είχα. Προχθές που έβγαζα τα παγωμένα στους -20 μπουκαλάκια, μια μέρα πριν πρέπει να μπουν στη συντήρηση για να αποψυχθούν σωστά με πλημμύρισαν οι αναμνήσεις. Υπολογίζουμε τα γεύματα. Ο μπέμπης συνήθως τρώει στις 6 το πρωί. Το πλοίο μου φεύγει 7.25. Αρα προλαβαίνω να τον ταΐσω και να φύγω. Μετά κοιμάται μέχρι 8 , 8.30. Όταν ξυπνάει θέλει παιγνίδι και ξαναπινάει γύρω στις 10, πριν από έναν υπνάκο. Μετά ξανατρώει στη μία το μεσημέρι και μετά κατά τις 4. μ 4.30. Υπολογίζω πως στις 5.30 το αργότερο θα είμαι σπίτι για να τον θηλάσω.

Στην πράξη

...τα πράγματα λειτούργησαν όπως στον ...σχεδιασμό! Μόνο που κουβαλώντας τα σύνεργα του θήλαστρου με τις μπαταρίες (το swing, μπουκαλάκια, μπαταρίες, το μίνι ψυγειάκι) κατάφερα να κάνω μια φορά κι όχι δύο άντληση, όπως θα'θελα και από τις 12 μέχρι τις 5.30 το στήθος μου πόναγε). Γύρναγα όμως σπίτι μετά από μια κουραστική μέρα κατά την οποία πήγα και γύρισαν αυθημερόν στην Τήνο για δουλειές, χωρίς να σταματήσω λεπτό, έχοντας το μωρό μου σε ήρεμη κατάσταση και στο φορητό μου ψυγειάκι ένα μπουκαλάκι με 170 ml.

«Έχει μια περίεργη γεύση» ήταν η πρώτη κουβέντα της μητέρας μου που μου έβαλε ψύλλους στ'αυτιά. Δοκίμασα κι εγώ. Πράγματι. Ενώ το φρέσκο μητρικό γάλα έχει μια γλυκιά, απαλή γεύση, το καταψυγμένο ήταν σα να έκαιγε, σα να πίκριζε. Πανικός! Λες να έκανα κάτι λάθος και να δώσαμε στο μωρό χαλασμένο γάλα; Και σα να μην έφθανε μόνο αυτό το ίδιο βράδυ ξύπναγε κάθε δύο ώρες κλαίγοντας γιατί ήθελε αγκαλιά.

Αγλαϊα Παπαδήμα

Η Αγλαϊα Παπαδήμα είναι για μένα μια ...φωνή. Μια φωνή γεμάτη σοφία, σιγουριά και εμπειρία. Έχοντας η ίδια μια εκπληκτική προσωπική ιστορία που διάβασα στο www.thilasmos.gr τώρα πλέον είναι μητέρα του 7χρονου Θαλή και είναι σύμβουλος θηλασμού. Ζει στην Θεσσαλονίκη. Το τηλέφωνό της μου το έδωσε ο άγγελος που λέγεται Λίνα Τσούκα της Medela (της μοναδικής εταιρίας που υποστηρίζει έμπρακτα τον θηλασμό), και ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που αισθάνθηκα που θα διασκέδαζε την αγωνία μου Κυριακάτικα.

Κι όπως απεδείχθη το γάλα είχε αυτή την περίεργη γεύση γιατί η κατάψυξη του δίνει έναν «μεταλλικό τόνο». Όμως δεν είναι χαλασμένο. ίσως με την διαδικασία απόψυξης και ιδιαίτερα του ζεστάματος, να χάνει ορισμένα από τα ζωντανά κύτταρά του, όμως παραμένει ασύγκριτα καλύτερο από το ξένο γάλα. Απλά, θα είναι καλύτερα αν αντί να το ζεσταίνω εμπειρικά με νερό σε μπεν μαρί, να το ζεσταίνω στους 38 βαθμούς με την ειδική συσκευή.

Η συζήτηση με την Αγλαϊα μου έδωσε την κλονισμένη μου αυτοπεποίθηση σχετικά με την διαδικασία συλλογής και κατάψυξης του γάλακτος στην οποία και βασίζομαι για τις πρώτες μέρες επιστροφής στο γραφείο. Θα τα καταφέρω; Δεν έχω ιδέα. Θα'θελα να θηλάσω το μωρό μου μέχρι τις 15 Μαΐου που κλείνει τους 12 μήνες. Άλλοι μου λένε και ότι μέχρι τους 9 είναι τέλεια κι άλλοι πως αν το θηλάσω άλλο έναν μήνα, στους 6 θα είναι πάρα πολύ καλά. Δεν ξέρω ποιός έχει δίκιο. Αν θέλω να είμαι απολύτως ειλικρινής όμως φοβάμαι πολύ να διακόψω το θηλασμό. Ισως εγωιστικά σκεπτόμενη, δεν θέλω να χάσω αυτή την ανεπανάληπτη αίσθηση που έχω όταν κρατάω το μωράκι μου αγκαλιά και θηλάζει...

Το τέταρτο Τσάκρα

...και το πιο σημαντικό απ'ολα, σύμφωνα με τις αρχές της Γιόγκα, βρίσκεται στην καρδιά. Κι όπως λέει η φίλη μου η Νατάσα, μια μητέρα που θηλάζει είναι η μοναδική περίπτωση που ενεργειακά δύο άτομα, αποτελούν έναν ενεργειακό σύστημα γιατί καρδιά τους βρίσκεται απέναντι, το ένα τρέφει το άλλο και ανταλλάσσουν αγάπη.
Δεν έχω ιδέα περί τσάκρα και γιόγκα, όμως μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως η αγάπη μας τυλίγει σαν ζεστό σύννεφο όταν το μωράκι μου θηλάζει...Και δεν είμαι καθόλου σίγουρη πως θέλω να χάσω αυτό το συναίσθημα.