Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Γρήγορα τιμωρία!

...του είπα και με κοίταξε ενθουσιασμένος!
Προσπάθησα να ακολουθήσω τις οδηγίες: πήρα το καρεκλάκι του κι έψαξα μια γωνία στον χώρο που να μην είναι στο δωμάτιό του (για να μην το ταυτίσει με κάτι κακό), ούτε και κάποια γωνιά που βλέπει σε παράθυρο ή κοντά σε παιγνίδια ή σε οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί διασκεδαστικό. Η τιμωρία είναι τιμωρία. Και πρέπει να είναι σκληρή.
Ο Δημήτρης με παρακολουθεί εν τω μεταξύ γιατί όλα τα παραπάνω τα λέω φωναχτά. Παίρνω λοιπόν το περίφημο καρεκλάκι και το βάζω γωνία πόρτας με τοίχο (πίσω απο την πόρτα) έτσι που να βλέπει μόνο τοίχο.
Κάτσε, του λέω με (νομίζω) αυστηρό τόνο. Κάτσε κάτω (όπως λέμε και στον Γκούμι) επαναλαμβάνω αλλά δεν χρειάζεται επανάληψις γιατί ο δεκαεπτάμηνος πάει σφαίρα και έχει ήδη καθίσε και περιμένει με (όϊμε!) αμείωτο ενθουσιασμό την συνέχεια σ'αυτό το νέο ...παιγνίδι!
Τι κι αν το ύφος είναι αυστηρό. Τι κι αν του λέω κοφτά «θα καθίσεις εδώ για μισό λεπτό χωρίς να κοιτάς δεξιά κι αριστερά, είσαι τιμωρία γιατί έριξες πάνω στο φόρεμα της μαμάς καφέ» δεν πιάνει τίποτα. Κάθεται, με κοιτάζει, γελάει, και μετά σηκώνεται σφαίρα και αποχωρεί απο την γωνία της τιμωρίας.
Πείτε μου τι έκανα λάθος?

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

χαχαχα
πρέπει να δεις την super nanny μαλλον για να δεις πως γινεται. Αλλα για να σου πω την αληθεια ειναι λίγο μικρός γι αυτου του τύπου την τιμωρία, απο την εμπειρία μου νομίζω γύρω στα 2,5 μπορουν να την αντιληφθουν. Υπομονή...
Γεωργία Β.

gattina e tigrotto είπε...

Χαχαχα... Είναι μικρός για τιμωρία...
Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να του εξηγήσεις ότι αυτό που έκανε είναι λάθος και να τον πάρεις να πάτε να πλύνετε μαζί το φόρεμα σου στο μπανιο (να σε βοηθήσει) μετά να το κάνεις θέμα "Ξέρετε λέρωσε το φόρεμα μου και του εξήγησα ότι είναι κακό και με βοήθησε να το πλύνουμε και τώρα είναι πάλι καθαρό"
Αν αποφύγει ζημιά, ή κα΄νει κάτι σωστό να τον επιβραβεύσεις...
Το θέμα είναι να καταλάβει ότι για κάθε ενέργεια του υπάρχει ένα αποτέλεσμα και μια αντίδραση. Η Άννα έμαθε ότι όταν ρίχνουμε τα πράγματα κάτω και τα σκορπίζουμε μετά τα μαζεύουμε ΜΑΖΙ, όχι μόνη μου και τώρα το κάνει και μόνη της πολλές φορές...
Φιλούρες να είστε πάντα καλά

gattina e tigrotto είπε...

Πάντως εγώ ποτέ δεν πήρα στα σοβαρά αυτήν την τιμωρία...

Ανώνυμος είπε...

Καλώς σε βρήκα εδώ καλή μου φίλη.
Θα συμφωνήσω και εγώ με την γκατίνα ότι μάλλον η πράξη δεν είναι άξια τιμωρίας. Σκέψου να έβγαινες έξω πρώτη μέρα να οδηγήσεις, να έκανες στραβοτιμονιά και να σε βάζανε μετά να κάτσεις σε αυτό το καρεκλάκι!
Βέβαια και εγώ μία από τα ίδια ήμουν. Στερνή μου γνώση να σ'είχα πρώτα!
Πάντως αφού αναρωτιέσαι σημαίνει ότι το ένστικτό σου λειτουργεί.
Ακολούθησέ το!
Πολλά φιλιά
Ηλιάδα

Αρχοντία είπε...

Αχχχ... δεν πιάνει η τιμωρία σ'αυτήν την ηλικία! Η μικρή μου είναι 2,5 και πάλι δεν πιάνει. Μόνο με το φιλότιμο την καταφέρνω: "Κρίμα... πάει το φουστάνι μου!!! Τώρα τί φουστάνι θά'χω που μου το χάλασες με τον καφέ;;
- Κίμα... το φουτάνι... συνώμη μαμάκα μου, ζέ σα το ξσανακάνω!"