Ξεκίνησε πριν δυο-τρεις μήνες σαν παιγνίδι. Το μικρούλι μου άνοιγε λαίμαργα το στοματάκι του και χραπ με δάγκωνε! Φυσικά όταν ήταν μικρότερος ήταν και τα δοντάκια πιο τρυφερά αλλά πιστέψτε με πονάει. Δεν το συζητώ για τώρα: οχτώ δοντάκια κοφτερά σα νυστέρι χειρουργού μπροστά μπροστά και μερικά στο πλάι που ξεφυτρώνουν έχουν κάνει τους ώμους και τα μπράτσα της μαμάς σημαδεμένο τοπίο ενώ από τις τρυφερές επιθέσεις δεν γλιτώνει ούτε η γιαγιά! Τη γιαγιά όμως την δαγκώνει στα ...πόδια καθώς πλησιάζει με ανοιχτά τα χεράκια ενθουσιασμένος για αγκαλιά κιαι τελικά αγκαλιάζει τα γόνατα της. τότε λοιπόν της χώνει και μια δαγκωνιά. προχθές τη μάτωσε.
Μικρές δαγκωνίτσες έκανε κι όταν θηλάζαμε αλλά απο τον έκτο μήνα το κόψαμε εφαρμόζοντας την οδηγία των ειδικών: του λές ένα αυστηρό «σταμάτα» με σταθερή φωνή και το απομακρύνεις απο το στήθος.
Ομως τώρα ομολογώ πως δεν ξέρω τι να κάνω με τον μικρό χαρούμενο κανίβαλο!
Το ενδιαφέρον είναι ότι τα κοφτερά δοντάκια στοχεύουν μόνο μαμά και γιαγιά. Και 'χτυπάει'αναπάντεχα. Ας πούμε εκεί που το νανουρίζω για το βραδινό ύπνο αφήνεται στον ώμο και χρατς, χώνει τα δοντάκια στον ώμο. Ομολογώ πως δεν καταφέρνω πάντα να αντιδράσω με ψυχραιμία γιατί πονάει πολύ. Οσα όμως «σταμάτα» και να λέω το μικρούλι μου συνεχίζει.
Μερικές φορές αισθάνομαι πως αυτή η φανατική δαγκωματιά είναι σαν ένα περίεργο φιλί, δηλαδή είναι μια εκδήλωση αγάπης, περίεργη βέβαια, αλλά το μωράκι που να ξέρει ποιά είναι η διαφορά;
Περιμένω πως και πως την συνάντηση με την παιδίατρο γιατί έχω αρχίσει να ανησυχώ. φαντάσου να πάμε παιδικό σταθμό και να ...δαγκώσει κανένα παιδάκι;
Δεκτές συμβουλές!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Συμβουλές δεν έχω να σου δώσω αλλά τώρα που σας ανακάλυψα στην blogόσαφιρα, είπα να περάσω να αφήσω τις ευχές μου για τα χθεσινά γενέθλια του μικρού σας! Να σας ζήσει, να σας αλλάζει τη ζωή.
Μπαμπάς ετών 44
Μην ανησυχείς.
Δεν είναι τίποτα σπουδαίο.
Το έκανε και η κόρη μου που τώρα είναι 20 μηνών.
Το έκοψε όμως μόνη της.
Όταν έπαψα να της λέω μη και μη βαρέθηκε και το έκοψε.
Χαρούμενα γενέθλια για το αγοράκι σου.
Συγνώμη για τον ενικό αλλά σε αισθάνομαι οικεία λόγω του μωρού.
Φιλάκια ...
θυμάμαι που η Ρέα (όχι όμως ο Δημήτρης) δάγκωνε μαμά και γιαγιάδες, αλλά όχι εμένα
είναι τώρα 6 ετών, κι έχει σταματήσει να το κάνει από τότε που ήταν 12-16 μηνών
(τώρα δαγκώνει μόνο εμένα όταν παλεύουμε)
μπαμπάς, 39 ετών
Κι εμένα με δαγκώνει... και τον μπαμπά της και τις φίλες μου κι όποιον βρει μπροστά της... τελευταία έχω αρχίσει να μην της δίνω σημασία... για να μην πω ότι καμιά φορά της δίνω το χέρι μου για να το δαγκώσει... έπειτα από μια φορά που δεν κρατήθηκα και της έβαλα άγρια τις φωνές επειδή πόνεσα πολύ.... (μιλάμε για ένα μωρό 11 μηνών) το μετάνιωσα τόσο και σκέφτηκα ότι μπορεί να υποφέρει η καημένη από τα δοντάκια της που βγαίνουν το ένα μετά το άλλο αυτή την εποχή...
Δημοσίευση σχολίου