Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008

Η μάχη της Λυδίας

Βρήκα το blog τυχαία μια στιγμή που πήγαινα απο link σε link. Η Λυδία είναι ένα μικρό κοριτσάκι που παρουσίασε καρκίνο όταν ήταν πέντέμιση μηνών. Το ηλεκτρονικό της ημερολόγιο σε κάνει να νοιώθεις ανατριχίλες και να ξαναδείς απο την αρχή μερικά πράγματα που θεωρείς δεδομένα.
Το ίδιο μου συνέβη και χθες όταν στο φανάρι πλησίασε μια μητέρα κρατώντας ένα κοριτσάκι 8 μηνών ελαφρά ντυμένο μες το κρύο ζητιανεύοντας μερικά λεπτά. Μάλλον τσιγγάνα αλλά τί σημασία έχει...«Μήπως έχεις κανένα καρότσι; Ρούχα; Δεν έχω λεφτά ούτε για πάμπερς» πρόλαβε να πει καθώς προσπαθούσα με το ένα χέρι να της δώσω ένα κέρμα δύο ευρώ, με το άλλο να βάλω πρώτη γιατί άναψε πράσινο και να 'διατάξω' το μυαλό μου να κάνει αυτό που είπε η φίλη μου Νατάσα 'να βλέπεις την δυστυχία να βοηθάς όσο μπορείς αλλά να μην την αφήνεις να μπαίνει μέσα σου, δεν χρειάζεται να συμπάσχεις δεν ωφελεί κανέναν».

Το παιδί-αξεσουάρ
Φυσικά υπάρχουν κι άλλα: μια φωτογραφία με ένα μωρό που υποσιτίζεται στην Αφρική. Το 6χρονο παιδάκι που κακοποιούσε σεξουαλικά ο αλκοολικός πατέρας του στην Κρήτη. Ακόμα και το κοριτσάκι που είδα πάλι χθες, στο ταμείο μπροστά μου στο σούπερ μάρκετ: Η μαμά του, μια ξανθιά με κολλητό τζην, τεράστια μαύρα γυαλιά στα μάτια να βγάζει τα ψώνια απο το καρότσι τα οποία έβαζε μετά σε σακκούλες η φιλλιπινέζα κι ενώ το κοριτσάκι της γύρω στα 2,5-3 τριγύριζε...κάποια στιγμή το τραβάει προς τα μέσα κοντά στο ταμείο κι ενώ ΔΕΝ το κοιτάζει του μπήγει (κατα λάθος φυσικά) τα μακριά κόκκινα νύχια της στο ένα μάτι, το παιδί βάζει τα κλάματα και η μαμά-μπίμπο πάντα ΧΩΡΙΣ να το κοιτάζει το παίρνει αγκαλιά όπως πιάνει και την ακριβή της τσάντα λέγοντας με την ίδια μελιστάλαχτη φωνή 'τι έπαθες αγάπη μου, έλα να σε παρει η μανούλα αγκαλιά'. Σας ορκίζομαι, κόντεψε να τυφλώσει το παιδί της κι αν πάθαινε κάτι το μικρό θα την πήγαινα στον εισαγγελέα με την κατηγορία της επικίνδυνης για την σωματική ακεραιότητα του παιδιού της.

Είν'αυτή η υπερευαισθησία που σε καταλαμβάνει μαζί με την μητρότητα για όλα τα μικρά και τα μεγάλα με θύματα παιδιά αλλά στο τέλος συνειδητοποιείς πως χρειάζεται πολλά περισσότερα από την απλή αγάπη και συμπόνια για να τα αντιμετωπίσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια: