Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2008

Τύποι μαμάδων

Μαμά «γερμανικής κοπής»

Είναι η μαμά που όταν έκλαψε το μωράκι της στον πρώτο μήνα της ζωής του το κοίταξε αυστηρά και του είπε «Τί τρέχει; Γιατί κλαίμε;». Αφού συμβουλεύτηκε τον παιδίατρο για το ενδεχόμενο κήλης, άφησε το μοναχογιό της να πλαντάξει επι ώρες αρνούμενη να τον πάρει αγκαλιά για ντάντεμα. Τον άφησε να κλάψει μέχρι που κοιμήθηκε. Είναι η μαμά που δεν θήλασε (για λόγους υγείας, όχι γιατί δεν ήθελε) αλλά του έδωσε μητρικό γάλα που έβγαζε με το θήλαστρο. Η μαμά-γερμανός το πρωί όταν ξυπνάει το μωρό (που κοιμάται μονορούφι όλη νύχτα) δεν τρέχει αμέσως να τον ταϊσει για να πάρει το μωρό το μύνημα πως δε θα ικανοποιούνται όλες του οι επιθυμίες αμέσως στην ζωή. Πίεσε το μωρό της να πάρει πιπίλα και δεν το μετάνοιωσε ποτέ. «Την πιπίλα την κόβεις, το δάχτυλο ποτέ» είναι το μότο της. Εχει άποψη για την ανατροφή των παιδιών και δεν την αλλάζει εύκολα.



Μαμά-αγάπη-πάνω-απ'όλα

Συνήθως είναι η μαμά που θηλάζει. Είναι τρυφερή και έχει διαβάσει αρκετά παιδική ψυχολογία. Αγκαλιάζει τρυφερά και πολύ συχνά το μωράκι της για να καλύψει τις συναισθηματικές του ανάγκες να το κάνει να αιστανθεί ασφάλεια. Δεν πιέζει ποτέ το παιδί για τίποτα γιατί θεωρεί πως «το παιδί ξέρει καλύτερα».Τρέχει αμέσως με το που θα πει κιχ να το πάρει αγκαλιά και γενικά ικανοποιεί κάθε του ανάγκη. Το μωρό της ανταποδίδει με λατρεία και σαφή προτίμηση. αν δεν του αρέσει το αχλάδι θα του δώσει μπανάνα, κι αν δεν του αρέσει η φρουτόκρεμα θα του δώσει γάλα. Πάντως δεν θα το αφήσει νηστικό μέχρι να πεινάσει για να φάει φρούτα! Μερικές εκπρόσωποι του είδους καταφέρνουν να καμαρώσουν το μωράκι τους που μαθαίνει να κοιμάται απλά μόνο του μ'ενα απαλό νανούρισμα στην κούνια (όπως περιγράφουν τα βιβλία). Συνήθως όμως ξυπνάνε σαν νευρόσπαστα κάθε ώρα το βράδυ μέχρι που το παιδί αρχίζει το σχολείο, και ξεχνούν τι θα πει κοινωνικότητα (έξοδος με φίλους, ταξίδια κλπ κλπ)


Μαμά Οπου Φυσάει ο Ανεμος

Θέλει το παιδί της να κοιμάται την ίδια ώρα κάθε βράδυ; Θέλει να το παίρνει αγκαλιά ή όχι; Μήπως είναι καλύτερα να το αφήσει να κλαίει; Μήπως αν το αφήσει να κλαίει αποκτήσει ψυχικά τραύματα; Μήπως είναι καλύτερα να το παίρνει αγκαλιά για να κοιμηθεί το πρώτο τρίμηνο ή καλύτερα το εξάμηνο και μετά να μάθει μόνο του; Και το σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου; Να κοιμάται μικρά «υπνάκια» κατά την διάρκεια της ημέρας ή όχι; Η μαμά όπυ φυσάει ο άνεμος ψάχνεται και ψάχνει ανα πάσα στιγμή. Τους ακούει όλους και πειραματίζεται συχνά. Κατά περιόδους το μωρό της κοιμάται στις 9 το βράδυ, κι άλλεες στις 11 «μήπως και κοιμηθεί όλη νύχτα». Αλλες φορές τρώει τα γεύματά του κι άλλες τσιμπολογάει κιόλας ανάμεσα «αφού μας έβλεπε κι εμάς να τρώμε μήπως ζηλέψει». Μια συζήτηση με μια άλλη μαμά και τις εμπειρίες της είναι ικανή να την αλλάξει γνώμη. Ζει διαρκώς μεσα στην αμφιβολία και την αυτοαναίρεση.


Μαμά-υστερία

Η μαμά που δεν αφήνει κανέναν να πάρει αγκαλιά το μωρό της πριν μπει τουλάχιστον σε θάλαμο αποστείρωσης. Τηρεί ευβλαβικά τα ωράρια σε όλα: στο φαγητό, στον ύπνο, το παιγνίδι, τον τύπο της απασχόλησης, τις βόλτες, τις εξόδους, τα ακούσματα, την τηλεόραση κλπ. Το μωρό της συχνά είναι γκρινιάρικο και αντιδραστικό. Το παιδί της μεγαλώνει σε γυάλα.


ΥΓ. Προς Τατιάνα

Καλή μας Χρονιά! Ο μπέμπης είναι 7μιση μηνών και 10.500 κιλά, 75 πόντους ύψους. Μόλις έκλεισε τον 5ο του δώσαμε μήλο-μπανάνα και το φτυσε. Μετά μήλο-μπανάνα-αχλάδι και το φτυσε. Μετά βάλαμε και χυμό απο μισό πορτοκάλι. Εφαγε λίγο. Επι δύο εβδομάδες το ίδιο. Ετρωγε 3-4 κουταλιές και μετά έκλεινε το στόμα. Μετά βάλαμε πατάτα-καρότο-κολοκυθάκι όπου έκανε το ίδιο. Το ίδιο κι όταν προσθέσαμε κρέας. Επίσης επι έναν μήνα είχε φοβερή δυσκοιλιότητα. Εκανε ακόμα και μια εβδομάδα να αδειάσει την κοιλίτσα του. Εκεί, προς το τέλος του 6ου αναγκάστηκα να ζητήσω και γάλα-συμπλήρωμα γιατί η τράπεζά μου είχε εξαντηληθεί και δεν κατάφερνα να το αναπληρώσω με τους ίδιους ρυθμούς που ο μπέμπης το κατανάλωνε (αφού δεν του έφταναν σε ποσότητα οι στερεές τροφές για να χορτάσει).
Τρυκ
Η παιδίατρος συστησε να του βάζουμε 1-2 κουαλάκια του γλυκού κρέμα βανίλια (Milupa) στα φρούτα. Φάνηκε να πιάνει αφού έτρωγε 6-7 κουταλιές. Επίσης του στίβαμε μανταρίνια αντί για πορτοκάλι και του άρεσε πιο πολύ. Και το μεσημέρι του βάζαμε μια ιδέα αλάτι (παρ'οτι εγώ θεωρητικά το απέρριπτα στην αρχή) μαζί με λίγο ελαιόλαδο και λίγες σταγόνες λεμονάκι) για να γίνει πιο νόστιμο. Επίσης έδωσα οδηγίες στην γιαγιά να μην του δίνει να τρώει με το ζόρι - κι ας μείνει νηστικός. Ας του δίνει νερό που του αρέσει πολύ. Και μετά ήρθε μια μέρα, αν θυμάμαι καλά λιγο πριν λίγο μετά κλείσει τον 7ο που συνέβησαν δύο πράγματα: έκανε πολλά κακά του και άνοιξε η όρεξή του! Απο τότε τρώει ανοίγοντας πρόθυμα το στοματάκι του για φρούτα (σχεδόν 200 γρ και χωρίς κουταλίτσα με κρέμα βανίλια), αλλά και την κρεατοχορτόσουπά του την οποία όμως δεν πολτοποιούμε στο turbo του μουλτι αλλά το αφήνουμε με λίγο πιο χοντρά κομματάκια. Α! το ίδιο και με τα φρούτα. Μάλλον θέλει να νοιώθει την τροφή στο στόμα του. Επίσης του δίνουμε να μασουλάει λίγη κόρα ολικής αλέσεως, έχει δοκιμάσει σελινόριζα (απο χοιρινό πρασοσέληνο) και του άρεσε, μπρόκολο, τραχανά (αντί για λαχανικά) με το μοσχαράκι, και το ζουμί απο ρεβιάθια. Ακόμα τρελαίνεται για τη γέμιση απο την ...σπανακόπιτα της γιαγιά του. Ολ'αυτά σε πολύ μικρές ποσότητες.
Επίσης τρώει δύο ημέρες γιαούρτι (total 5%), και μία κρέμα βανίλια για απογευματινό. Τα παιδιά γιαούρτια όπως διαπίστωσα, δεν είναι γιούρτι αλλά επιδόρπιο γιαουρτιού. Τέλοσπάντων. Με το φαγητό καλά πάμε θα έλεγα. Με τον ύπνο όμως...

4 σχόλια:

gattina e tigrotto είπε...

Καλά κουτροβαλιάστηκα από τα γέλια..... (μετάφραση του ROFL)
Νομίζω ότι ανήκω στη 2η κατηγορία, αν και ζηλεύω λίγο τις μαμάδες με παιδιά-στρατιωτάκια που κοιμούνται μόνα τους !!!

Περί γερμανικής σχολής μια καθηγήτρια μου, μου έλεγε "να το αφήσεις να κλαίει γιατί η ζωή έχει δάκρυα και λύπες όχι μόνο χαρές"... Θα την άφηνα εγώ 3 ώρες ξενηστικωμένη κάθε φορά που πεινούσε να δει αυτή χαρά !!!!

Τα φρούτα τα τρώμε με περισσότερη όρεξη τώρα μπορώ να πω (μην φανταστείς ποσότητα γύρω στα 80 γρ) και την nutricia σκουπίζουμε και το μπωλ...
Παράτησα τα πειράματα με ρυζάλευρο και το δικό μου γάλα γιατί δεν το έχουμε και για πέταμα, σταγόνα σταγόνα το μαζεύουμε....
Βέβαια παρουσίασε δυσκοιλιότητα με τη κρέμα και δεν της έδωσα δυο μέρες για να δούμε και όντως έκανε ΠΑΡΑ μα ΠΑΡΑ πολλά κακά (ούτε ως νεογέννητο δεν έκανε τόσα)

gattina e tigrotto είπε...

Υπέροχες φωτογραφίες! Επιτέλους γνωρίσαμε το αγγελούδι σου.

ΥΓ. Η Αννούλα γρύλισε ευχαριστημένη όταν της είδε!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Αυτός είναι ο γιος σου;;;Είναι υπέροχος!!! Να τον χαίρεσαι!!! Πρέπει να τον γνωρίσω στη Λήδα επειγόντως!!!

Dionysis Savramis είπε...

Πολύ καλό το άρθρο σου!
Λείπει ίσως η "Μαμά Γαλλικής Σχολής", από μία άλλη εποχή βέβαια, με το πιάνο, τη ξένη γλώσσα και τη γκουβερνάντα...