Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2007

Μεγαλώνουμε γρήγορα

Πολύ γρήγορα! Μέσα σ'ένα μήνα μάθαμε να αναγνωρίζουμε πλήρως το περιβάλλον μας, να ξεχωρίζουμε αγαπημένα παιγνίδια και πρόσωπα, να πίνουμε νερό μόνοι μας κρατώντας με τα δύο χέρια το κύπελλο, έχουμε βγάλει έξι δοντάκια (κι ο αγώνας συνεχίζεται), ενώ το δεύτερο μεγάλο ταξίδι μας με αυτοκίνητο ήταν πολύ πολύ καλύτερο από εκείνο το εξωφρενικό του καλοκαιριού.
Βέβαια κι εμείς οι μαμάδες επίσης «μεγαλώσαμε» γρήγορα αφού μάθαμε να ακούμε, να παρατηρούμε καλύτερα το μωρό μας, και πχ αυτή την φορά πήραμε ένα ολοκαίνουργιο παιδικό καθισματάκι για να χωράνε πιο άνετα τα 10.400 μας, και παιχνιδάκια για να χαζεύουμε στο δρόμο, αν και ΄μας άρεσε τόσο πολύ που επιτέλους μας έβαλαν να καθίσουμε κοιτώντας μπροστά και απολαμβάναμε την θέα απ' το παράθυρο - για πρώτη φορά στους εφτά κλεισμένους μήνες της ζωής μας μια θέα τόσο μακρινή με χωράφια και δέντρα και πολλά σύννεφα...
Ήταν ωραία που πήγαμε στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς και γνωρίσαμε τα πρώτα μας ξαδέλφια, τον τετράχρονο Νικόλα που έκανε ζήλιες στην γιαγιά γιατί εκείνη κράταγε αγκαλιά το μωρό και δεν ήταν πια ο μονάκριβος της, και την εννιάχρονη Εύη που είναι ένα κοριτσάκι απλώς αριστούργημα χωρίς περαιτέρω επεξηγήσεις.
Βέβαια μωρό μου η μαμά σου που σε λατρεύει τόσο πολύ ετοιμάζεται να δουλέψει λιγάκι παραπάνω αυτό τον χρόνο, δηλαδή και τα σαββατοκύριακα, αλλά ελπίζω να καταλάβεις πόσο πολύ αγαπάει την δουλειά της και έχει ανάγκη να τα κάνει όλα, να μην «κωλώσει»
μπροστά στην μητρότητα, να επιβληθεί στην ρουφήχτρα της καθημερινότητας και της ρουτίνας.

Τα βράδια μας

...όμως μωράκι μου είναι ολόδικά μας! Και δεν με νοιάζει που ξυπνάω ακόμα τόσες πολλές φορές, αφού κατάφερα ακόμα να σε θηλάζω και που και που πίνεις ένα 170αρι γάλα-σκόνη αφού ποιά τρως με όρεξη τα φρουτάκια σου, και τα λαχανικά και το κρεατάκι και το γιαουρτάκι και την κρεμούλα σου (και σελινόριζα χτες!) και χορταίνεις πια.

Ετσι μου'ρχεται να σε κατασπαράξω μερικές φορές όταν με κοιτάζεις, όταν χαμογελάς, όταν είσαι σκεπτικός, όταν παίρνεις το διερυενητικό ή το σοβαρό σου, όταν ξυπνάς το πρωί κάθε μέρα στις 7, 7.30 και είσαι χαλαρός και μαλακός και ζεστός από τον ύπνο σαν φρέσκια μηλόπιτα, ή όταν βουτάς το ύφασμα απ'την πιζάμα μου να το βάλεις κατευθείαν στο στοματάκι.

Αγάπη μου τα πρώτα μας Χριστούγεννα είναι μια θάλασσα από μέλι κι εγώ θέλω να πνιγώ μέσα της.