Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2007

«ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΑΡΑΒΙ ...ΦΡΙΚΗ!»

Χάρις την Τατιάνα θυμήθηκα τους στίχους του «Ηταν ένα μικρό καράβι». Χριστέ μου! Ηταν, λέει ένα μικρό καράβι που ταξίδευε και τους τελείωσαν τα τρόφιμα και τότε ρίξανε τον κλήρο να δούνε ποιός θα ...φαγωθεί! Τατιάνα μου νομίζω πως θα ξανακάνω delete στην μνήμη και θα το τραγουδάω στην ορχηστρική του εκδοχή μιάς και αρέσει τόσο πολύ στο μωρό. Δηλαδή υποτίθεται πως σ' αυτή την την ηλικία δεν καταλαβαίνει, αλλά πάλι, ποιός ξέρει τι συμβαίνει στο μυαλό ενός μωρού; Είναι σωστό να υπάρχει παιδικό τραγουδάκι που λέει «ρίξανε τον κλήρο να δούνε ποιός θα φαγωθεί» ή εμείς οι μαμάδες έχουμε γίνει υπερευαίσθητες;

Απο την μέρα που αποφάσισα να κόψω τα πειράματα με τον ύπνο του μωρού και να εφαρμόζω πάνω του διάφορες θεωρίες του τύπου «αφήστε το να κλάψει μέχρι να κοιμηθεί μόνο του» νοιώθω πολύ καλύτερα. Βεβαίως και συνεχίζουμε να ξυπνάμε τα βράδυα όμως, πλησιάζοντας η zero-day επιστροφής στη δουλειά νομίζω πως θα μου λοίπει τόσο πολύ η αίσθηση να έχω το μωρό αγκαλιά στο στήθος και να θηλάζει που τα νυχτερινά ξυπνήματα θα μοιάζουν δώρο. Οχι πως θα σταματήσω να θηλάζω.

ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Οπως μου υπογράμμισε η σύμβουλος θηλασμού Αγλαϊα (κι όχι Αννα που είχα γράψει σε σημείωμα του Αυγούστου) Παπαδήμα, ο θηλασμός είναι καλό να συνεχιστεί μέχρις εκεί που αντέχει η μαμά. Βεβαίως και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά θηλασμό δύο ετών (κι όχι ενός όπως είχα γράψει παλαιότερα- (όταν μάλλον από υπερκόπωση ήμουν ένα βήμα πριν την αμνησία!), αλλά αν η μητέρα δεν τα καταφέρει, δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Για να είμαστε βέβαια δίκαιοι θα πρέπει να σημειώσουμε πως οι συστάσεις του ΠΟΥ έχουν άλλη βαρύτητα για τα κράτη του Τρίτου Κόσμου, εκεί όπου οι συνθήκες υγιεινής και η έλλειψη πόσιμου νερού προκαλούν έξαρση θανατηφόρων επιδημιών, οπότε τουλάχιστον το μητρικό γαλατάκι μπορεί να σώσει τα μωρά που κινδυνεύουν. Ετσι κι αλλιώς όμως ο θηλασμός είναι ότι καλύτερο για το μωρό- όλοι το παραδέχονται.

Μιά μέρα κάθε μέρα

...είναι η αρχή των ΑΑ (Ανώνυμων Αλκοολικών) βάση της οποίας κάποτε έκοψα το τσιγάρο. Τώρα σκέφτομαι να εφαρμόσω το ίδιο και με το θηλασμό. Δηλαδή δεν βάζουμε μακροπρόθεσμους στόχους (πχ να θηλάζω οπωσδήποτε τον πρώτο χρόνο), αλλά μικρότερους. Για την ακρίβεια μια μέρα κάθε φορά. Δηλαδή στόχος μου είναι να θηλάσω το μωρό μου σήμερα. Το «σήμερα» αρχίζει απο το πρωί που θα φεύγω για το γραφείο μέχρι το βράδυ της ίδιας μέρας. θα τα καταφέρω; Δεν έχω ιδέα. Αλλά θα προσπαθήσω τουλάχιστον. Μετράω 26 μπουκαλάκια κατεψυγμένο γαλατάκι στο πρώτο συρτάρι του καταψύκτη και κάνω υπολογισμούς. Αλλο έχει 170 κι άλλο 120 ml. Οι ημερομηνίες πάνω τους ξεκινούν από 15 Ιουλίου (όταν ο μπέμπης ήταν 3 μηνών) και πολύ πιο αραιά φτάνουν μέχρι αρχές Οκτωβρίου. Μου'ρχεται να βάλω τα κλάμματα από συγκίνηση. Αυτό το γαλατάκι είναι τα ξενύχτια μου, τότε που το μωρό ξύπναγε κάθε δύο ώρες ΚΑΘΕ βράδυ. Μπροστά μου περνά σε στιγμιότυπα ο καύσωνας των 45 βαθμών στην Αθήνα με τα κλιματιστικά να δουλεύουν πρωί-βράδυ στο σπίτι και το ρεύμα να έρχεται 500 ευρώ. Τότε που βγαίναμε χαράματα στο δρόμο, 6 το πρωί μαζί με το μωρό και το σκυλάκι, τις μοναδικές στιγμές ελάχιστης δροσιάς για να δει λίγο και ο μπέμπης πως είναι ο έξω κόσμος. Μόνοι οι τρεις μας. Ο Στάθης δούλευε και παρ'οτι ήθελε, δεν μπορούσε να βοιηθήσει και πολύ. Ομως τα καταφέραμε!

Φάγαμε Μήλο

...την περασμένη Τρίτη και πολύ μας άρεσε. Ξυνίσαμε λίγο το μουτράκι αλλά το φάγαμε. Και μετά από τέσσερις μέρες βάλαμε και αχλάδι. Τί ωραία! Μόνο που πάθαμε ξαφνικά ...δυσκοιλιότητα! Η γιατρός επιμένει ότι τέτοιο θέμα δεν τίθεται στα μωρά που θηλάζουν αποκλειστικά. Ομως γιατρέ μου υπάρχουν φαίνεται και οι εξαιρέσεις. Τρία εικοτετράωρα πέρασαν από την πρώτη κουταλιά πολτοποιημένου μήλου ανακατεμένου με χλιαρό νερό και η πάνα δεν λέρωνε. Και ο μπέμπης γίνονταν όλο και πιο νευρικός μέχρι που το βράδυ της τρίτης μέρας έκλειγε ασταμάτητα ενώ μάζευε τα γόνατα στην κοιλίτσα του. Τί να κάνουμε λοιπόν, κατόπιν ιατρικής τηλεφωνικής συμβουλής του βάλαμε υπόθετο γλυκερίνης για βρέφη και πάλι τίποτα. Στο δεύτερο μια ώρα ΄μετά επιτέλους το εντεράκι δούλεψε. Και μετά άλλες δύο μέρες το ίδιο. Αυτή την φορά όμως τα έκανε χωρίς υπόθετο. Και τώρα είμαστε πάλι σε τέτοια φάση. Ελπίζω να περάσει σύντομα γιατί το μωράκι υποφέρει. Απο αύριο θα προσθέσουμε και μισή μπανάνα. Μπέμπη όπως βλέπεις έχεις καλά νέα!

(Τατιάνα μου η μπέμπα σου κι ο μπέμπης μου έχουν το ίδιο ωράριο. Κι εμάς πέφτει για ύπνο μεταξύ 10-10.30, ξυπνάει γύρω στις 3-3.30 και μετά στις 6.30 με 7.30. Το κόλπο να του δίνω το τελευταίο γεύμα με το μπιμπερό σε μας πιάνει. Τρώει γύρω στα 170 ml. Τελευταία προσπαθούμε να κοιμάται με την γιαγιά του μετά από αυτό και να μην του δίνω στήθος γιατί θα υπάρχουν τρεις ημέρες μέσα στην εβδομάδα που θα επιστρέφω σπίτι μετά τις 11 το βράδυ και θέλουμε να συνηθίσει λιγάκι κι αυτή την εκδοχή. Δηλαδή να κοιμάται τρώγοντας μητρικό απο το μπιμπερόν και να το θηλάζω αργότερα εφ'οσον χαζοξυπνήσει. Πάντως δεν είναι υπέροχα τα μωρά όταν είναι υπνωμένα και κλαψουρίζουν το βράδυ και μετά τρώνε στο στήθος ενώ συνεχίζουν να κοιμούνται όλο εμπιστοσύνη στην αγκαλιά μας; Κάθε φορά που φέρνω αυτή την εικόνα στο μυαλό μου νοιώθω σα να έχω πάρει το ελιξήριο της ευτυχίας).

4 σχόλια:

Unknown είπε...

Σήμερα έχω άπλετη ώρα γιατί το μωρό το ανέλαβε η θεία μου και εγώ γράφω....
Λοιπόν είναι παρεξηγημένο τραγούδι αυτο και όπως κυκλοφορεί πολύ politically incorrect αλλά στην original version του στα Γαλλικά συνεχίζει και εκεί που κανένας δεν το περίμενει (οι ναύτες δηλαδή) παρακαλούν τον Θεό και βρέχει ψάρια μέσα στο καράβι από τη θάλασσα (!!!!!) και δεν τον τρώνε τον μικρό! Εγώ όταν το διάβασα ολόκληρο έκανα την καρδιά μου πέτρα και συνέχισα να το τραγουδώ στη μπέμπα μου γιατί και εκείνη το λατρεύει!

Όσο για το θηλασμό και κάνοντας quote τα λόγια της Αγλαίας και να χρειαστεί να δώσεις ένα μπουκάλι ξένο γάλα δεν είναι τραγικό αν το αντιμετωπίσεις σαν βοήθημα θηλασμού, αν σε βοηθήσει να το θηλάσεις περισσότερο καιρό.
Επειδή είχα αγχωθεί και εγώ θέλω να είμαι ήρεμη και να κάνω ότι μπορέσω για να συνεχίσω έστω και μεικτά μέχρι τους 6 μήνες κατ'αρχήν και μετά βλέπουμε....

Τατιάνα

Unknown είπε...

Να πω και ένα τελευταίο. Ίσως το μήλο του έκανε δυσκοιλιότητα αλλά και μία εβδομάδα ένα παιδί που θηλάζει να μην κάνει κακά του δεν σημαίνει ότι είναι δυσκοίλιο αρκεί όταν τα κάνει να έχουν το γνωστό μουσταρδί χρώμα και την γνωστή υφή.
Απέφυγε όσο μπορείς τα υπόθετα γιατί μαθαίνει το έντερο του να τα κάνει μόνο έτσι.
In my humble opinion πάντα!

Ανώνυμος είπε...

μαμα ετων 37, ολα καλα;Αρχισα κι εγω να δουλευω και εχω την εξής απορία;τι θα κάνω που από το μπιμπερό η μικρή τρωει πιο πολυ γάλα απο ότι απο το στηθος; Εγω βγαζω με το θηλαστρο 150-170 μλ και με το μπιμπερο πινει 200-220...το έχεις παρατηρησει εσυ;;;Νομιζω πως θα μου μειώνεται συνεχώς το απόθεμα...
Οσο για τον υπνο...περασα ένα μηνα του μελιτος, τον τριτο, που κοιμοταν 10-12 ωρες σερι και τωρα ξαναρχισε να ξυπναει, γύρω στις 5-6 το πρωι...ευτυχως ξανακοιμαται...Εντωμεταξυ η περιγραφή που έκανες για το καλοκαιρι μου έφερε ανατριχιλα, ετσι ακριβως το πέρασα και εγω (μόνο που αντι σκύλου είχα να αντιμετωπισω τα δυο ζηλιαρόγατα),νομιζω δεν εκανα τιποτα αλλο απο το να θηλαζω!!!
Κατι ακόμα...τη σύμβουλο θηλασμού, που μπορώ να τη βρω;;;;

Ανώνυμος είπε...

Α...ξεχασα κάτι...μην ανησυχεις για τη δυσκοιλιοτητα, και μην του δώσεις μικροκλισμα, τα μωρα που θηλάζουν μπορει να έχουν από 10!!! κενωσεις τη μέρα, εως μια ανα 10 μέρες! Εμένα έχει κάνει και 4 μέρες, η παιδιατρος μου είπε πως αυτό δεν θεωρείται καν προβλημα δυσκοιλιοτητας...αυτά προς το παρον...