Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2007

ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ?

...Καλή ερώτηση. Αλλά αν το ήξερα θα γινόμουν εκατομμυριούχος όπως εύστοχα λέει κι ο Στάθης!
Κι όμως κάθε φορά που κλαίει το μωρό, όποιος το έχει στα χέρια του (μπαμπάς, γιαγιά, παππούς, νταντά) όλοι με κοιτάζουν επιτιμητικά ρωτώντας με «γιατί κλαίει». Μερικές φορές στο ύφος τους διακρίνεται και μια δόση κατηγορίας, σαν δηλαδή να ευθύνομαι που κλαίει (πχ έχει λερωθεί και δεν το άλλαξα, πεινάει και δεν το τάϊσα). Ενώ συνήθως αποφαίνονται με σιγουριά ειδικού ΄-ενώ ταυτόχρονα μου το δίνουν αφού το μωρό γενικώς το θέλουν μόνο όταν είναι ήρεμο και παγνιδιάρικο- ότι θέλει άλλαγμα ή τάισμα.

Χθες το βράδυ ο μπέμπης πάλι έκλαιγε. Απο τις 9 μέχρι τις 10.30. Δυνατά. Φοβήθηκα είν η αλήθεια. Μπορεί να είναι τα δοντάκια του αλλά μ'ένα μωρό πως μπορείς να ξέρεις...Το πιο τρομαχτικό είναι που το βλέπεις να υποφέρει τόσο πολύ και δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα. Ευτυχώς ο Στάθης είναι πατέρας-άγγελος και βοηθάει όσο μπορεί. Σήμερα θα δοκιμάσουμε το Μουντοζίλ, τζέλ που υποτίθεται βοηθάει στα δοντάκια. Μέχρι στιγμής η πεθερά μου κάθε φορά επιμένει να βρέξω το δάχτυλο με ...ούζο και να το τρίψω στα ούλα του μωρού δίνοντάς του μίσή παιδική ασπιρίνη! ενώ μια άλλα παιδίατρος με συμβούλεψε αφού πλύνω τα χέρια να βρέξω τον δάχτυλο με καθαρό οινόπνευμα και να το τρίψω στο στοματάκι του. Δεν ξέρω γιατί αλλά τα φοβάμαι και τα δύο.

Η χθεσινή Κυριακή ήταν μαύρα χάλια. Οχι γιατί έκλαιγε το μωρό. Οι φωτογραφίες των παιδιών που κάηκαν στην Ηλεία δεν μ'αφήνουν να ξεχάσω. Η μαρτυρία του Σπύρου που ακολούθησε μαμά και 4 παιδιά «δεν θα ξεχάσω ποτέ τις φωνές τους καθώς καίγονταν» μ'ανατριχιάζει...Οπως μ'ανατριχιάζει εκείνος ο πατέρας που έλεγε για το εφτά μηνών βρέφος του πως «τον κοίταζε με τα ματάκια του» περιμένοντας μάται να έρθει το ΕΚΑΒ-θερμοκοιτίδα για να μεταφερθεί σε μονάδα νεογνών. Θα'θελα να ξέρω έγινε τίποτα μ'αυτό, αξιώθηκε κανείς να κάνει κάτι ή ολόκληρη η χώρα εξακολουθεί να έχει μόλις 2 τέτοια ασθενοφόρα;

Ξέρω, πάω από το ένα θέμα στο άλλο, αλλά τώρα που αγκαλιάζω το δικό μου μωράκι νοιώθω σα να με μαχαιρώνουν όταν ακούω τέτοιες ειδήσεις.

Και είναι όλα τόσο φριχτά υποκριτικά τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές. Οι υποσχέσεις και οι δεσμεύσεις ακούγονται τόσο μα τόσο ψεύτικες απ'ολους γιατί όλοι λίγο πολύ βρέθηκαν κατά καιρούς και στο παρελθόν σε θέσεις όπου μπορούσαν να είχαν κάνει κάτι. Γιατί άραγε θα κάνουν τώρα, αν τους ξαναφηφίσουμε;

Καμμιά φορά σκέφτομαι να στείλω το παιδί μού στη Σουηδία ή σε καμμιά άλλη χώρα προκειμένου να μην ζήσει στο Καφριστάν που φτιάξαμε και ανεχόμαστε εμείς εδώ...Ομως φοβάμαι πως δεν θ'αντέξω να το αποχωριστώ.


(Δύσκολη Δευτέρα. Μόνη στο σπίτι με το μωρό.
Γάλα: 210 ml και από τους δύο μαστούς στις 4 τα ξημερώματα. 150 στην κατάψυξη παρέα με τα άλλα μπουκαλάκια για τις μέρες που θα πάω στην δουλειά και τα υπόλοιπα για να πιεί το βράδυ ώστε να μην αποκοιμηθεί νυσταγμένο και νηστικό στο στήθος και ξυπνήσει τη νύχτα.
Υπνος Μωρού χθες: 10.30 έως 8.30 με πεντάλεπτο κοιμισμένο φαγητό στις 6.35).

1 σχόλιο:

If...ιγένεια είπε...

Γερό να είναι.. δεν έχω ιδέα από μωρά.. κάποια στιγμή που χρειάστηκε να αλλάξω πάνα στην ανιψιά μου της την φόρεσα ανάποδα.. :>