ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΣΙΓΓΑΝΟΥΣ

Ο ερχομός του μωρού άλλαξε την ζωή μου. Με τον τρόπο που όσοι ξέρουν λένε «θ αλλάξει η ζωή σου» αλλά είναι λιγάκι δύσκολο να σου δώσουν να καταλάβεις. Καταλαβαίνεις όμως όταν συμβεί. Με το μωρό στην αγκαλιά μαθαίνεις να ζεις συνεχώς σε χρόνο παρόντα. Το μωρό σου κλαίει γιατί πεινάει, γιατί θέλει άλλαγμα, γιατί βαριέται, γιατί πονάει ή νυστάζει, ή κρυώνει ή ζεσταίνεται κι εσύ είσαι δίπλα του για να ικανοποιήσεις τις ανάγκες του. Κι αυτό συμβαίνει ΤΩΡΑ. Και χωρίς να το καταλάβεις κάθε στιγμή είναι ΤΩΡΑ. Και πριν το συνειδητοποιήσεις αντιλαμβάνεσαι ότι κι αυτή η μέρα που ξεκίνησε στις 6 το πρωί έχει τελειώσει! Και οι εφημερίδες παραμένουν στοίβα στο τραπέζι, η τηλεόραση ανοιχτή στο ίδιο κανάλι κι εσύ δεν έχεις καταφέρει ούτε να δεις ένα δελτίο ειδήσεων.

Αυτό το ολοκαύτωμα όμως δύσκολα μπορούσες να το προσπεράσεις. Κλάψαμε με το μπέμπη αγκαλιά ένα πρωί όταν ακούσαμε για την μαμά που κάηκε ζωντανή με τα τέσσερα παιδιά της. Και προσευχηθήκαμε (ναι, εμείς που η σχέση μας με το Θεό είναι διακριτική) να είχαν χάσει τις αισθήσεις τους από τον καπνό πριν τους τυλίξει η φωτιά. Θεέ μου ακόμα και τώρα που το γράφω έχω ανατριχιάσει. Κλάψαμε και για την γιαγιά που έδειχνε στον Οικονομέα το σπίτι της που κάηκε και περιέγραφε που έπαιζε με τα εγγόνια της. Με την Αρχαία Ολυμπία δεν κλάψαμε αλλά οργιστήκαμε. Οπως οργιστήκαμε και για τις ελιές και τα δέντρα. Κλάψαμε όμως για το δάσος που έφυγε...Και για τα ζώα που κάηκαν ανήμπορα, τρομοκρατημένα να ξεφύγουν.
Κλάψαμε ακόμα και τώρα που βλέπουμε τις ουρές για τα 3 χιλιάρικα στις τράπεζες. Κλάψαμε για όλους τους φτωχούς τσιγγάνους που πήγαν να πάρουν τα λεφτά. Γιατί μπορεί να μην κάηκε το σπίτι τους αλλά ΄μήπως είχαν και ποτέ;
Και σκέφτομαι πως ήταν αυτή η κίνηση να δωθούν τα λεφτά έτσι, χωρίς δικαιολογητικά και αποδείξεις η μεγαλύτερη αναδιανομή εισοδήματος που έγινε τα τελευταία χρόνια στην χώρα. Η πρώτη φορά που ένα οικονομικό βοήθημα φτάνει ακριβώς σ'αυτούς που το χρειάζονται πραγματικά χωρίς μεσάζοντες. Κι ας περιμένουμε να δούμε που θα πάνε όλα αυτά τα εκατομμύρια ευρώ που δίνει είτε η πολιτεία, είτε οι επώνυμοι κι ανώνυμοι πολίτες για τους πληγέντες...
Κι αυτή ήταν μια στιγμή που έκανε να χαμογελάσουμε. Αλήθεια. Χαμογέλασε κι ο μπέμπης! Ο μμπέμπης μου που για να δει δάσος στην Αττική θα πρέπει να φτάσει πιθανών μέχρι τον Ολυμπο που ελπίζουμε ν'αντέξει, αυτός τουλάχιστον...