Τρίτη 7 Αυγούστου 2007

Εκπλήξεις

Η νύχτα ήταν υπέροχη. Το μωρό για πρώτη φορά κοιμήθηκε από τις 11.30 έως 6.30 το πρωί χωρίς διακοπή. Βέβαια εμείς (εγώ κι ο σκύλος) ξυπνήσαμε κανονικά στις 3 και στις 5 που ήμασταν προγραμματισμένοι από τις υπόλοιπες βραδιές για να ταίσουμε το μωρό, αλλά αυτό συνέχισε να κοιμάται.

Πού μείναμε όμως; Α! Στην ταβέρνα Τα Πεύκα και το άθλιο καφέ τους με την άθλια τουαλέτα που μάλιστα είχε και ταμπέλα ότι είναι πιστοποιημένη. Κατάκοποι λοιπόν αφού ήπιαμε το ισοτονικό μας ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο για τον προορισμό μας. Ένα συγκρότημα μπάνγκαλοοζ πάνω στο κύμα. Ξεκινήσαμε από Αθήνα στις 11 το πρωί και όταν φτάσαμε επιτέλους (αφού παίξαμε την ζωή μας κορώνα-γράμματα στην Κορίνθου-Πατρών) είχε πάει 4. Φρίκη. Η πρώτη εντύπωση όμως είναι πολύ καλή! Τα βάσανα φαίνεται να παίρνουν τέλος. Ζήτω οι διακοπές! Εν ας τεράστιος κήπος φυτεμένος με γκαζόν, δεντράκια με ωραία σκιά, ανάμεσά τους πέτρινα μονοπάτια ότι πρέπει να βόλτες με το καρότσι, ένας μπαμπάς με ένα παιδί είναι ξαπλωμένοι κάτω από ένα δεντράκι, τριγύρω τα μπάνγκαλοου που έχουν μπλε και κόκκινο χρώμα και στο βάθος μια ταβέρνα υπερυψωμένη πάνω από την αμμουδιά. Τέλειο. Παίρνω τον σκύλο να βρούμε τον ιδιοκτήτη γιατί ρεσεψιόν δεν υπάρχει κι ο Στάθης που έφαγε δύο σάντουιτς τα οποία είχα προνοήσει να ετοιμάσω για τον δρόμο είναι ΄λιγότερο γκρινιάρης περιμένει με το μωρό.


Τα ζωύφια

Στην ταβέρνα ατμόσφαιρα ρηλάξ. Μια κοπέλα μας βοηθάει με τον άντρα της να ξεφορτώσουμε. Ο ιδιοκτήτης θα ρθει αργότερα. Ανεβαίνουμε 8 πέτρινα σκαλοπάτια ανοίγουμε την πόρτα και , ω, τι έκπληξη. Το δωμάτιο είναι φούρνος και έχει και εσωτερικά άλλα πέντε σκαλοπάτια για το μπάνιο. Στην μέση ένα διπλό κρεββάτι άχαρα ριγμένο , απέναντι ένα μικρό ψυγείο επίσης στέκεται μόνο του και πάνω του έχει ένα ηλεκτρικό μάτι, δύο πιάτα, δύο πιρούνια, δύο ποτήρια, δύο κουτάλια. Στη γωνία ένα επιπλάκι από το ίδιο φθηνό ξύλο με καθρέφτη. Έχει ένα συρτάρι κι επάνω του τον μισό χώρο καταλαμβάνει μια μικρή τηλεόραση. Η δίφυλλη εντοιχισμένη ντουλάπα (ξέρετε αυτές ποιυ εσωτερικά έχουν τον σοβά) έχει δύο χάλια κουβέρτες απροσδιορίστου καφέ χρώματος που απλά είναι ριγμένες στον πάτο της, μάλλον είναι και χρησιμοποιημένες. Υπάρχει και μια στενή ξύλινη καρέκλα. Κοιτάζω τα σακίδια με τα φρεσκοσιδερωμένα ρουχαλάκια, και τα σεντονάκια του μωρού και με λούζει κρύος ιδρώτας. Εν τω μεταξύ το air condition μάρκας bauer δεν λέει να πάρει μπρος. Κυλάει νερό ο ιδρώτας. Κοιτάω το πάτωμα. Μια σφήκα είναι πεσμένη ανάσκελα και διάφορα άλλα ζωύφια δίπλα της, άρα κάποιος ψέκασε λίγο πριν με εντομοκτόνο. Διατηρώ την ψυχραιμία μου. ΄
Όχι για πολύ. Γιατί αμέσως μετά ανοίγω τις δύο πόρτες: του μπαλκονιού και του μπάνιου. Το πρώτο είναι ένας στενός ...διάδρομος ένα ενάμιση επί ένα με δύο πλαστικές καρέκλες κι ένα στρογγυλό τραπεζάκι. Για να περάσει ο ένας ο άλλος πρέπει να μαζέψει τα πόδια του. Ο σκύλος και το μωρό δεν χωράνε. Προφανώς ο τύπος θέλει τον κόσμο έξω στην ταβέρνα-καφέ για να εισπράττει κι όχι στις βεράντες του δωματίου.

Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά

Το μπάνιο είναι αηδία. Κλασικό ντους ένα επί ένα με μια βρωμερή πλαστική κουρτίνα (από αυτές που κολλάνε ενοχλητικά πάνω σου όταν είσαι βρεγμένος)ενώ βρύσες και πλακάκια έχουν αλλοιωθεί από τα άλατα τα οποία ποτέ κανείς δεν έπλυνε. Κοιτάζω το νιπτήρα και με ξαναλούζει κρύος ιδρώτας. Είναι πολύ μικρός, στενός και ρηχός, στριμωγμένος ανάμεσα στην πόρτα και τον τοίχο χωρίς κανένα πάγκο δεξιά κι αριστερά. Μόνο πάνω στον καθρέφτη έχει κλασσικό στενόμακρο τζαμάκι. Πού θα μπουν οι πάνες, και οι κρέμες του μωρού; Η εικόνα να πλένω στο χέρι το μωρό σ αυτόν το νιπτήρα και μετά να ανεβοκατεβαίνω τα εσωτερικά σκαλοπάτια για το αλλάξω στο κρεββάτι αφού δεν υπάρχει τίποτα άλλο με φρικάρει ήδη. Τηλεφωνώ στον ιδιοκτήτη. Αναφέρουμε βλάβη του κλιματιστικού και ζητάμε οπωσδήποτε τραπέζι ή έπιπλο για ν ακουμπήσουμε τα πράγματα. Λέει πως δεν υπάρχει τίποτα. Μετά όμως υπόσχεται να κάνει κάτι..

Σύννεφα στην ταβέρνα

Ο Στάθης είναι ήδη έξαλλος. Προσπαθώ να διατηρήσει την ψυχραιμία μου. Αλλωστε είμαστε τόσο κουρασμένοι και πεινάμε. Μήπως μετά από ένα καλό φαγητό δούμε αλλιώς τα πράγματα; Βουρ λοιπόν. Παραγγέλνουμε. Ο Στάθης μπριζόλα κι εγώ μπιφτέκι. Το μωρό έχει καλή διάθεση και κοιτάζει εντυπωσιασμένο τριγύρω. Ένα παιδί από τον διπλανό τραπέζι χαϊδεύει το σκύλο. Και οι δύο φαίνεται να παιρνούν καλά. Έρχεται ο ιδιοκτήτης για το καλωσόρισμα. Όλα καλά; Ε, αν εξαιρέσεις κλιματισμό, έπιπλα, μικρή βεράντα και άβολο μπάνιο...Έχει ζητήσει ήδη να βρεθεί έπιπλο. Άλλωστε πάμε συ στημένοι από καλό του πελάτη. Α! Έχει και το δικό του σκύλο που είναι μεγαλόσωμος. Εμείς ελπίζουμε να είναι δεμένος για να μην έχουμε καυγάδες. Δεμένος; Μα ποτέ του δεν τον έδεσε. Μήπως θέλουμε να τον παίρνουμε τηλέφωνο κάθε φορά που θα βγούμε για να τον δένει;
Κοιταζόμαστε με το Στάθη. Στα μάτια βλέπω την καταιγίδα να 'ρχεται. Τι, να 'ρχεται; Ήρθε!


Δωμάτιο με 300 ευρώ

Εν τω μεταξύ τριγύρω διάφορες οικογένειες με τα παιδιά τους τρώνε, ενώ το προσωπικό, αλλοδαποί φυσικά από κάθε μέρος του κόσμου τρέχουν πανικόβλητοι. Κάποιος φωνάζει για το κοτόπουλο του που άργησε. Το ίδιο προσωπικό είναι στην ταβέρνα, στο καφέ και μάλλον κάνει και δουλειές στα δωμάτια. Μόλις έρχεται το φαγητό ο Στ. παίρνει έξαλλος την μπριζόλα και επιδεικτικά την δίνει στον ..σκύλο. Αποφασίζουμε ότι δεν μπορούμε να περάσουμε δέκα μέρες εκεί. Καλό το έργο αλλά όχι για τις δικές μας ανάγκες που αναγκαστικά λόγω του μωρού θα περνούσαμε πολλές ώρες στο δωμάτιο-φυλακή ενώ ο σκύλος μας θα κυκλοφορούσε εκ περιτροπής με τον σκύλο του ιδιοκτήτη.

Ο Στ. πιάνει το τηλέφωνο κι αρχίζει να ψάχνει δωμάτιο στα πολυτελή ρηζόρτ της περιοχής. Είναι τέλος Ιουλίου. Φτώχεια καταραμένη. Βρήκαμε δωμάτιο με 270 ευρώ τη βραδυά έως 3 Αυγούστου αλλά δεν δέχονται το σκύλο. Ένα άλλο με 300 έχει μόνο για ένα βράδυ. Επί τόπου αποφασίζουμε να γυρίσουμε σπίτι. Καλύτερα διακοπές στο χώρο μας που τουλάχιστον είμαστε άνετα παρά ταλαιπωρία με θέα θάλασσα.


(Το μωρό ακόμα κοιμάται κι εγώ πρέπει να ετοιμάσω μεσημεριανό. Συνεχίζεται...)

Δεν υπάρχουν σχόλια: